دلنوشته
خوش به حال فرهاد که تلخترین خاطره اش شیرین بود!
نشستـﮧ ایم بـا ـهم نقطـﮧ بـازے مے ڪـنیم ؛ خودم و دلم را مے گویم !
زباטּ نـَفهم نمے فهمد قواعد بـازے را
تمــام خانــﮧ ـهـا را با اسم " تـــو " پــر مے ڪـند (!)
اینجــــا ، عشــــق قنـــــدیـــــل می بنـــــدَد ،
بــــا ایـــن واژه
هــــای یَـــــخ زَده
!
نگفتـــــه بــــودی
دَمـــــای ،
نبـــــودَنتـــــ زیــــر ِ صفــــر است!
کتاب سرنوشت برای هر کسی چیزی نوشت
نوبت به ما که رسید قلم افتاد . . .
دیگر هیچ ننوشت خط تیره گذاشت و گفت : تو باش اسیر سرنوشت!
کاش میدانستی برای داشتن تو
دلی را به دریا زده ام
که از آب واهمه داشت
