رضایت از مسیر
داشتم مصاحبه ای از سیاوش صوفی نژاد را با استاد بیژن کامکار نگاه می کردم؛
یک جایی این سوال از استاد کامکار پرسیده شد، اینکه اگر به چند سال قبل برگردید و بخواهیدانتخاب کنید که چگونه زندگی کنید باز هم این مسیری که برای شما پر از سختی بوده را انتخاب
میکردید؟
جوابش به شدت برام متفاوت و جذاب بود.
می گفت هر وقت این سوال را از من می پرسند خواسته ی من این هست که قبل از هر چیزی قلم و
کاغذی در اختیارم قرار بدهند که تمام لحظات و سختی هایی که داشته‌ام را بنویسم تا بعدا اگر همین
مسیر را خواستم دوباره زندگی کنم چیزی را فراموش نکرده باشم!
این یعنی رضایت از نوع زیستن و زندگیمان، رضایت از مسیری که داریم طی می کنیم. اگر به ایننوع نگرش و نوع زیستن پی ببریم فردا و فردا های دیگر در حسرت چیزی نخواهیم بود چرا که ما
آنچه را که در توان داشته ایم
در مسیر شکوفایی خود به نمایش گذاشته ایم. حسرتِ رفتن به گذشته و تغییر دادن اتفاقات تنها یک
دلیل دارد؛ اینکه ما در لحظاتی که در اختیار داشته ایم با تمام ظرفیت خود نزیسته ایم...
[ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]
